Alexandr Spirkach
Гуру
(2819)
13 лет назад
Те́кстовый документ — компьютерный файл, содержащий текстовые данные, как правило, организованные в виде строк. Текстовой файл, как и прочие файлы, хранится в файловой системе. Текстовым файлам противопоставляются двоичные файлы, в которых содержатся данные, не рассчитанные на интерпретацию в качестве текста (например, файлы, хранящие закодированные звук или изображение).
Dota Two
Ученик
(185)
8 лет назад
У эпічнай паэме «Новая зямля» (1911 – 1923) Колас па-філасофску асэнсаваў цэлую эпоху ў жыцці беларускага сялянства на рубяжы 19-20 ст., падкрэсліў яго жаданне стаць гаспадаром на ўласнай зямлі. Характары і багацце ўнутранага свету герояў паэмы раскрыты ў рэальным побыце, у працы, у абрадах і традыцыях, ва ўзаемаадносінах з іншымі людзьмі. Асноўныя героі паэмы – прататыпы родных Якуба Коласа: бацькі, маці, дзядзькі, братоў і сясцер, а таксама аднавяскоўцаў.
Паэму "Новая зямля" Якуб Колас пачаў пісаць яшчэ ў 1910 годзе, знаходзячыся ў менскай турме, дзе адбываў пакаранне за ўдзел у рэвалюцыйнай працы сярод сялянства. У гэтым вялікім эпічным творы паэтам па-філасофску асэнсаваная цэлая эпоха жыцця беларускага сялянства канца ХІХ – пачатку ХХ стагоддзя. Па-майстэрску раскрыты характары і ўнутраны свет герояў праз іх побыт, абрады, традыцыі, узаемаадносіны. У трагічны лес галоўнага героя Міхася аўтар паказвае лес беззямельных сялян, дарэмна спрабавалі вырвацца з-пад прыгнету памешчыкаў і царскіх чыноўнікаў. У «Новай зямлі» ж кожны радок, кожнае слова, а яна напісана ў асноўным четырехстопным пушкінскім ямбам, нясуць у сабе спрадвечнае беларускае пачатак, псіхалогію яго носьбітаў — людзей палескіх лясоў і балот.
У паэме нічога значнага не адбываецца. Дадзеная сям'я лесніка, сам, жонка, дзеці і брат, самотны, які аддаў усяго сябе дзецям брата, яе штодзенныя беды і радасці, яе надзеі і безнадзейнасці. Ляснік Міхаіл і брат яго Антось. Самыя памятныя падзеі — гэта як даводзілася перабірацца з аднаго месца на іншае, як Антось па патрэб сялянскім ездзіў у Вільню. А то ўсе — лясніцтва, нешматлікія людзі, з кім даводзілася мець справу, кавалак зямлі і угоддзяў, на якіх так аддана працавалася. Але ў кожнай марудлівай, падрабязнай, грунтоўнай радку раскрываецца душа чалавечая, з яе запалам, з сэнсам гэтых, такіх трывожных у такім, здавалася б, спакойным апавяданні запалу. Міхаіл вымушаны з-за малазямелля пайсці лесніком да пана Радзівіла. Ен толькі тым і жыве, каб трохі разбагацець, купіць зямлі і зноў вярнуцца ў сваю сялянскую стыхію, адвечную для яго роду. Інакш ен не ўяўляе сабе самастойнага жыцця. І ен, усе больш ненавідзячы панскую няволю, у сілу свайго сялянскага норова добрасумленна, нават дбайна служыць: разумеючы цяжкае, бядотнае становішча такіх жа, як сам, ен усе ж ловіць іх на порубках лесу, беражэ кожнае дрэўца ў гушчары. Ен змацуючы сэрца зміраецца і з тым, што панскі кіраўнік перасяляюць яго з абжытай і угноенай з такой цяжкасцю і намаганнем зямлі на іншае, неухоженное месца. Але мара яго — такім шляхам вырвацца з панскіх пут — аказваецца нязбытнай, ілюзорнай.
Усе сельскія працы, ва ўсе часы года, опоэтизированы тут Коласам з такой матэрыяльнай пэўнасцю, з такой любоўю, і касьба, малацьба, ворыва, што нельга не ўспомніць тую лютасьць працоўнай радасці, якая, памятаеце, ахапіла волжскіх валацугаў-грузчыкаў у адным з яго ранніх апавяданняў. І праца даваў свой плен.
Гумно полнело з кожным годам.
І багацеў хлевец приплодом.
І грош стаў лішні заводзіцца.
Есць што паесці і чым схавацца.
Але Міхаіл мог і абяздоліць сям'ю і сябе, толькі б купіць зямлю-волю.
Заканчваецца «Новая зямля» падобнымі на галашэнне радкамі:
А ў полі, у полі пры дарожанька
Нахіліўся крыж над могилою.
Ішлі-беглі сцежкі ў шырокі свет,
Прывялі яны да той могилочке!. .
І паэт пытаецца: калі ж і дзе яны зліюцца, гэтыя вузкія і крывыя дарожкі жыцця, дзе той шырокі шлях, які выведзе ў новае жыцце і злучыць нашы ўсе дарогі