На ростанях; У палесскай глушы

А понятно

ага, окей..

Лабановіч, вясковы юраўнік, раптам атрымаў павестку на суд. Ён быў здзіўлены, бо не разумеў, чаго ад яго могуць хацець. Аднак ён вырашыў пайсці, каб разабрацца, у чым справа.

У зале суда Лабановіч сустрэў пана падлоўчага, знаёмага яму чалавека. Пан падлоўчы быў у гневе і не хаваў сваіх эмоцый. Лабановіч пацікавіўся, што адбываецца, і пан падлоўчы распавёў пра спрэчку, якая адбылася ў вёсцы.

У вёсцы святкавалі вялікі народны святы. Пан падлоўчы быў арганізатарам гэтага свята. Ён прадумаў усё да дробных дэталей, каб свята было незабыўным. Але калі свята скончылася, пан падлоўчы заўважыў, што некаторыя вёсківцы не ацанілі яго працу.

Лабановіч, каб вырашыць спрэчку, папрасіў усіх вёскіўцаў сабрацца. Ён пачаў прамаўленне, у якім папрасіў людзей вырашыць, хто быў правы, а хто — не.

Пасля прамаўлення Лабановіча вёскіўцы пачалі абмяркоўваць спрэчку. Некаторыя гатовы былі прызнаць, што пан падлоўчы добра папрацаваў, але некаторым свята не спадабалася.

Пасля доўгіх абмеркаванняў вёскіўцы вырашылі, што пан падлоўчы працаваў дбайна, але некаторыя маменты можна было зрабіць і па-іншаму.

Пан падлоўчы і Лабановіч былі задаволены рашэннем вёскі. Свята было незабыўным, і людзі былі шчаслівыя.