Можете пожалуйста помочь с заданием по бел литу. Аповяданне “Чаму Ірку вабіла прырода?”

Гэта быў яе родны свет: Ірка вырасла ў лесе, бо яе бацька быў лесніком. Бярэзавец, лес і рака былі яе домам да вайны і сталі ім зноў пасля яе. Вяртанне ў Бярэзавец было для яе радасцю, вяртаннем у знаёмае і любімае асяроддзе.

Спакой і цішыня: Прырода, асабліва восенню ў Бярэзаўцы, давала Ірцы адчуванне глыбокай цішыні, якой не было ў вёсцы. "Ірка любіла восень. Можа, таму, што ў Бярэзаўцы тады было ціха-ціха." Гэтая цішыня была для яе каштоўнай, магчыма, як кантраст з перажытым жахам вайны і шумам чалавечага жыцця.

Багацце жыцця і назіранняў: Лес і луг былі для Іркі невычэрпнай крыніцай цікавых назіранняў і адкрыццяў. Яна заўважала, як жаўцеюць бярозы, як працуюць пчолы на верасе, якія грыбы дзе растуць, як паводзяць сябе жывёлы (ліса, заяц, дзікі, дзяцел, алені). Яна ведала пра ўласцівасці раслін (позні мёд – зелле, ад багуну баліць галава). Прырода была для яе жывой, поўнай таямніц і хараства.

Пачуццё свабоды і прасторы: У лесе Ірка адчувала сябе вольна. Яна магла блукаць, даследаваць, крычаць, каб пачуць рэха (хоць бацька і не дазваляў). Яе цягнула далей, у невядомыя лясы за Высокім Берагам: "Ірцы хочацца ісці і ісці туды, куды схаваліся лозы, дзе далёка яшчэ большыя, чым у іхнім Бярэзаўцы, лясы, дзе зусім невядомы свет."

Эмацыйная сувязь з жывёламі: Асабліва моцная сувязь узнікла ў Іркі з аленямі. Яна не проста назірала за імі здалёк – яна пачала іх падкормліваць, шкадавала іх, размаўляла з імі ("Цяля-цяля...", "Мае алені..."), адчувала да іх глыбокую прыхільнасць. Страта рагатага аленя і трывога за астатніх сталі для яе сапраўднай трагедыяй, што падкрэслівае глыбіню яе эмацыйнай сувязі з прыродай.

Кантраст з чалавечай жорсткасцю і разбурэннем: Ірка негатыўна ставілася да высечкі лесу леспрамгасаўцамі ("Ірка не любіла ні леспрамгасаўцаў з піламі, ні іхніх машын..."). Яна бачыла наступствы вайны (спаленая хата, спаленая застава, партызанскія акопы, гібель цёткі Ксені, успаміны пра блакаду і смерць сястры). На гэтым фоне некранутая прырода, яе спакой, жыццё жывёл выглядалі як нешта больш чыстае, сапраўднае і каштоўнае.