Василь Быкау "Незагойная рана" вобаз Тэкли

Быков не даёт нам портрета Фёклы, да и сама она показана скупо-мы знаем, что она немолода, ходит опираясь на палку, у неё морщинистые руки, худая грудь под свиткой.
Фёкла-одна из тех, кого искалечила война. Война может убить, покалечить физически, сделать инвалидом. Но не менее страшна она, когда убивает живых людей и они живут только по инерции и только зыбкая надежда не даёт им отойти в иной мир. Её в нашем мире ничего не держит, у неё ничего нет, она никому ничего не должна. Вся жизнь её проходит в ожидании почтальона, который снова будет злым, потому что именно злостью он спасает свою душу от немого вопроса, на который не может ответить. У околицы села есть памятник погибшим, за которым ухаживает Фёкла, подспудно желая той же памяти для своих родных, если их уже нет. Соседская девочка Ульянка не может разуверить и облегчить боль Фёклы. Она права, но материнское сердце отвергает все доводы разума.

Быкаў не дае нам партрэта Фёклы, ды і сама яна паказана скупа-мы ведаем, што яна немаладая, ходзіць абапіраючыся на палку, у яе маршчыністыя рукі, худая грудзі пад світкай. Фёкла-адна з тых, каго твар пакалечыла вайна. Вайна можа забіць, пакалечыць фізічна, зрабіць інвалідам. Але не менш страшная яна, калі забівае жывых людзей і яны жывуць толькі па інэрцыі і толькі зыбкая надзея не дае ім адысці ў іншы свет. Яе ў нашым свеце нічога не трымае, у яе нічога няма, яна нікому нічога не павінна. Усё жыццё яе праходзіць у чаканні паштальёна, які зноў будзе злым, таму што менавіта злосцю ён ратуе сваю душу ад нямога пытання, на які не можа адказаць. На ваколіцы сяла ёсць помнік загінулым, за якім даглядае Фёкла, падспудна жадаючы той жа памяці для сваіх родных, калі іх ужо няма. Суседская дзяўчынка Ульянка не можа зняверыць і палегчыць боль Фёклы. Яна мае рацыю, але матчына сэрца адхіляе ўсе довады розуму. 1 Ці падабаецца Паскардзіцца
Паказаць арыгінал

Быкаў не дае нам партрэта Фёклы, ды і сама яна паказана скупа - мы ведаем, што яна немаладая, ходзіць абапіраючыся на палку, у яе маршчыністыя рукі, худая грудзі пад світкай. Фёкла-адна з тых, каго твар пакалечыла вайна. Вайна можа забіць, пакалечыць фізічна, зрабіць інвалідам. Але не менш страшная яна, калі забівае жывых людзей і яны жывуць толькі па інэрцыі і толькі зыбкая надзея не дае ім адысці ў іншы свет. Яе ў нашым свеце нічога не трымае, у яе нічога няма, яна нікому нічога не павінна. Усё жыццё яе праходзіць у чаканні паштальёна, які зноў будзе злым, таму што менавіта злосцю ён ратуе сваю душу ад нямога пытання, на які не можа адказаць. На ваколіцы сяла ёсць помнік загінулым, за якім даглядае Фёкла, падспудна жадаючы той жа памяці для сваіх родных, калі іх ужо няма. Суседская дзяўчынка Ульянка не можа зняверыць і палегчыць боль Фёклы. Яна мае рацыю, але матчына сэрца адхіляе ўсе довады розуму. 1 Ці падабаецца Паскардзіцца

У апавяданни В. Быкау паказвае маці , як старую жанчыну, якая 16 год з неаслабнай надзеяй чакае з вайны свайго сына, усё яе жыццё пасля вайны запаланіла гора. аўтар яе так апісвае «гэта старая, з пасівелымі валасамі, заўседы пячальнымі вачыма, згорбленая часам». Гора яе «прыбіла ўсякі інтарэс да жыцця, зламала характар, спарахніла душу - нічога няміла цяпер старой адзінокай жанчыне» . Яна не адна якіх пакалечыла вайна. Вось і яна як сапраўдная маці чакае сына з вайны нягледзячы ні на што. Яе душэўная рана на працягу доўгага часу не можа зацягнуцца, таму что яе любімы сын загінуў на вайне. Гэтую маці ў гэтым свеце нічога не трымае, у яе нічога няма, яна нікому нічога не павінна. Яе жыццё праходзіць у чаканні паштальёна, які зноў будзе злым, таму што менавіта злосцю ён ратуе сваю душу ад нямога пытання, на які не можа адказаць.
Аутар гаворыць « сон не прыносіць Тэклі адпачынку і збавення ад пакут. Сны - працяг таго, пра што думае яна кожную хвіліну. Ноччу яна бачыць Васілька. Але ён сніцца то пакалечаным, то цяжка параненым. Сны ператвараюцца ў нясцерпны жах. Усяму спрабуе знайсці яна тлумачэнне. I ўсё ўбачанае разам перарастае ва ўпэўненасць, што сын вернецца. Упэўненасць настолькі моцная, што не дае чакаць у бяздзейнасці, і Тэкля ідзе ўслед убачанай адзінокай постаці».
За вёскай ёсць помнік абаронцам Радзімы і ахвярам вайны, за якімі яна даглядае, думаючы пра і пра сваіх родных.
Апісваючы вобраз старой Тэклі, Васіль Быкаў выкарыстоўвае азначэнні, якія характарызуюць яе душэўны стан.

Думай дружок сам

УЖАС