Цитаты про Белорусский язык

Краіна не можа быць незалежнай, калі ў яе афіцыйным жыцці пануе чужая мова. Чужая мова несумяшчальная з дзяржаўным суверэнітэтам, ёсць самая магутная зброя ў барацьбе з нацыянальнай ідэнтычнасцю. (Леанід Лыч)

Не чужой якой мовай, але сваёй уласнай законы пісаныя маем і на любую крыўду адпор сваімі законамі дадзім. (Леў Сапега)

Ніякае багацце людзей не бывае даражэйшым за іх родную мову. (Якуб Колас)

Роднае слова — гэта першая крыніца, праз якую мы пазнаём жыццё і акаляючы нас свет. (Якуб Колас)

Трэба любіць, ведаць і шанаваць мову свайго народа і ўмець дасканала валодаць ёю. (Якуб Колас)

Кожны народ мае свой гонар. Англічанін перад усім светам горда вызначае: я — англічанін! Тое самае скажа француз, немец, аўстрыец, рускі і іншыя прадстаўнікі другіх нацый. А мы, беларусы, не адважываемся празнацца ў тым, што мы — беларусы. Бо на галаву беларускага народа, як вядома, многа выліта памыяў, годнасць яго прыніжана і мова яго асмеяна, у яго няма імя, няма твару. (Якуб Колас)

Мова — гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (Іван Мележ)

Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму — на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае — гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць — калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны — гэта родная мова. (Змітрок Бядуля)

Ігнараваць мову — гэта значыць ігнараваць народ, нацыю. (Піліп Пестрак)

Любіце і шануйце, як святыню, роднае слова, з якім вас літасцівы Бог на свет пусціў. (Францыск Скарына)

Хто адрокся мовы бацькоў сваіх, хто ўдзеў чужую апратку — той адышоў ад народу далёка-далёка. Ён чужы ў роднай вёсцы, у сваёй сям’і. І на яго браты глядзяць як на чужынца. (Цётка)

Незвычайнае хараство і зладжанасць чуецца нам у гучанні роднага слова. (А.Крывіцкі)

Беларусь-католік, ці беларусь-праваслаўны павінны то помніць, што ў іх адна Бацькаўшчына – Беларусь, адна мова родная – беларуская, адны звычаі і абычаі, адвеку перадаваныя з пакалення ў пакаленне. (Янка Купала)

Песня группы "Песняры" "Вероника":

I зноў пабачыў я сялібы
Дзе леты першыя прайшлi
Там сцены мохам параслi
Вясёлкай адлiвалi шыбы
Усё ў пылу, i стала мне
Так сумна-сумна ў цішыне
Я ў сад пайшоў - там глуха, дзiка
Усё травою парасло
Няма таго, што раньш было
Няма таго, што раньш было
I толькi надпiс "Веранiка"
I толькi надпiс "Веранiка"
На лiпы ўрэзаны ў кары
Казаў вачам аб тэй пары
Расці, ўзмацовывайся дрэва
Як манумент жывы ўставай
I к небу надпiс падымай
I к небу надпiс "Веранiка"
Чым болей сходзiць дзён, начэй
Тым iмя мiлае вышэй
Няма таго, што раньш было
Няма таго, што раньш было
I толькi надпiс "Веранiка"
I толькi надпiс "Веранiка"
Чым болей сходзiць дзён, начэй
Тым iмя мiлае вышэй

А теперь по-русски:

И снова увидел я место,
Где годы первые прошли.
Там стены мхом поросли,
Радугой отливали стекла.
Все в пыли, и стало мне
Так грустно-грустно в тишине.
Я в сад пошел - там глухо, дико,
Все травою поросло.
Нет того, что раньше было!
Нет того, что раньше было...
И только надпись: "Вероника".
И только надпись "Вероника"
На липе врезана в коре
Говорит глазам о той поре.

Расти, взмывайся, дерево,
Как монумент живой вставай!
И к небу надпись поднимай,
И к небу надпись - "Вероника"...
Чем больше проходит дней, ночей,
Тем имя милое всё выше!

Нет того, что раньше было.
Нет того, что раньше было...
И только надпись - "Вероника".
И только надпись - "Вероника"!
Чем больше проходит дней, ночей,
Тем имя милое всё выше!